Het was nog donker toen hij wakker werd.
Geen haast. Geen agenda. Alleen de stilte die bij kerst hoort.
Buiten lag de wereld onder een dunne laag kou. Geen geluid, alsof alles even had besloten niets te willen. Hij zette thee, ging bij het raam staan en keek naar het zachte licht van een enkele lantaarn. Niet fel. Niet dringend. Gewoon aanwezig.
Kerst, bedacht hij, vraagt niets van je.
Het dwingt niet.
Het herinnert.
Niet aan wat je nog moet doen, maar aan wat al goed is.
Aan gesprekken die niet af hoeven.
Aan plannen die mogen wachten.
Aan jezelf, zonder rol of taak.
Hij merkte hoe zijn adem rustiger werd. Alsof zijn lichaam het al wist, nog vóór zijn hoofd volgde, vandaag hoeft niets opgelost te worden. Vandaag is er alleen dit moment.
Misschien is dat wel het echte geschenk van kerst, dacht hij.
Dat het leven je even zachtjes bij de schouders pakt en zegt, Je bent er al.
Hij nam een slok thee en glimlachte.
Neem dit moment mee je dag in.
Niet als iets groots.
Maar als een klein, warm licht dat je niet hoeft vast te houden, alleen te zien.
Fijne kerstochtend. 🌿