“BEGIN DE DAG MET WIJSHEID, REFLECTIE EN INSPIRATIE”
Leestijd: 5 minuten
Een koude regen viel onafgebroken uit de grijze hemel en druppelde van de takken van de kale bomen in de tuin van het klooster. De lucht was zwaar en somber, alsof de wereld zichzelf had ingepakt in een deken van stilte. Monnik Lin keek naar buiten vanuit de deuropening van de meditatieruimte, zijn armen over elkaar geslagen om zich warm te houden.
Meester Ji, zei hij, terwijl hij de oude leraar naderde die rustig een kop thee inschonk. Waarom lijkt de wereld in de winter zo stil, bijna somber? Zelfs de buren die we in de zomer in hun tuinen zien werken, zijn verdwenen.
Meester Ji keek op en glimlachte. Kom bij me zitten, Lin, zei hij, terwijl hij een tweede kop thee inschonk. Soms brengt de wereld stilte, niet om somber te zijn, maar om ons uit te nodigen naar binnen te keren.
Lin nam plaats en wreef in zijn handen om ze op te warmen. Maar meester, die stilte voelt eenzaam. Ik mis het geluid van kinderen die buiten spelen, het gelach van de buren, en de zon die ons verwarmt.
Meester Ji blies voorzichtig over zijn thee voordat hij sprak. Lin, vertel me eens: wanneer de zon schijnt en de wereld vol leven is, ben je dan meer of minder bezig met wat er in jezelf gebeurt?
Lin dacht even na. Ik denk minder, meester. Het is makkelijker om naar buiten te kijken dan naar binnen.
Meester Ji knikte. En dat is precies waarom de regen en de winter ons geschenken bieden. Ze nodigen ons uit om de stilte te omarmen en onze eigen innerlijke tuin te verzorgen.
Maar meester, zei Lin, hoe verzorg je een tuin als alles dood en kaal lijkt?
Meester Ji glimlachte en wees naar de vijver in de tuin, waar de regen druppels kleine kringen maakte op het wateroppervlak. De tuin is niet dood, Lin. Hij rust. Wat je nu ziet als kaalheid is slechts voorbereiding voor de bloei die komt. Net als wij. Gebruik deze tijd om je gedachten te ordenen, je hart te voeden en stil te staan bij wat belangrijk is.
Lin keek naar buiten en liet de woorden van Meester Ji bezinken. Hij zag hoe de regen de grond voedde en hoe de wereld, ondanks de stilte, langzaam werd voorbereid op een nieuw begin.
Dus, zei Lin langzaam, de winter is geen tijd van somberheid, maar van rust en reflectie?
Meester Ji glimlachte breed. Precies, Lin. En soms is het ook een tijd om oude buren een kop thee aan te bieden, zodat de warmte van verbinding ons door de koudere dagen helpt.
Omarm de stilte. Regen en winterse dagen bieden een kans om naar binnen te keren en jezelf te leren kennen.
Verzorg je innerlijke tuin. Gebruik de rust om te reflecteren, je gedachten te ordenen en jezelf te voeden met positiviteit.
Zoek verbinding. Zelfs als het stil lijkt, kunnen kleine gebaren zoals een gesprek of een kop thee warmte en vreugde brengen.
Zie voorbereiding als vooruitgang. Wat nu kaal lijkt, is een voorbereiding voor groei en bloei in de toekomst.
Wees geduldig met jezelf. Net zoals de natuur tijd nodig heeft om te herstellen, verdienen wij ook momenten van rust en herstel.
“De regen voedt niet alleen de aarde, maar ook ons hart, als we het durven toelaten.”