Morning stories

De zon stond laag aan de hemel, werpend opaalroze en gouden stralen over het klooster en de vallei daaronder. Meester Ji stond aan de rand van een ravijn, waar een wankele brug de kloof overbrugde. Achter hem stonden monnik Lin en drie andere leerlingen, elk met een verschillend temperament en achtergrond.

Vandaag, begon Meester Ji, gaan jullie samen deze brug versterken. Maar wees gewaarschuwd, de planken zijn oud en de touwen versleten. Jullie zullen elkaar moeten vertrouwen om de overkant te bereiken.

De leerlingen keken elkaar aan. Lin, kalm maar soms te voorzichtig, liet zijn blik rusten op Wei, een jonge monnik met een vurige aard. Dan was er Mai, bedachtzaam maar langzaam beslissend, en tenslotte Chen, wiens stille aanwezigheid vaak werd onderschat.

Wei was de eerste die het woord nam. Ik stel voor dat ik begin met het vervangen van de planken. Ik ben sterk en snel.

Mai fronste. Maar als je te snel werkt, kun je fouten maken. We moeten eerst een plan maken.

Chen knikte stilletjes en wees naar de touwen. De touwen moeten eerst verstevigd worden, anders zijn nieuwe planken nutteloos.

Lin zweeg en keek naar Meester Ji, die slechts glimlachte en naar de brug wees.

Begin, zei Meester Ji eenvoudig.

De vier monniken gingen aan het werk, maar al snel ontstond er wrijving. Wei werkte snel, maar vergat een paar spijkers vast te zetten. Mai werd geïrriteerd door zijn haast en stopte om alles na te controleren. Chen, die meestal op de achtergrond bleef, nam onverwachts het voortouw bij het vastmaken van de touwen, terwijl Lin probeerde de anderen te kalmeren.

Dit werkt niet, zei Mai uiteindelijk, haar stem licht geïrriteerd. We moeten een manier vinden om samen te werken.

Lin haalde diep adem. Misschien moeten we ieder onze sterke punten inzetten. Wei kan planken vervangen, maar Mai, jij controleert zijn werk. Chen verstevigt de touwen, en ik help waar nodig om alles op elkaar af te stemmen.

Langzaam, met geduld en samenwerking, begon de brug vorm te krijgen. Tegen de avond stond er een stevige en veilige oversteekplaats. De leerlingen keken trots naar hun werk.

Meester Ji kwam naar voren en keek naar de brug. Wat hebben jullie geleerd? vroeg hij.

Chen sprak als eerste. Zelfs de sterkste persoon kan niet alles alleen doen.

Mai glimlachte. Een goed plan maakt het werk lichter.

Wei knikte. Snelheid zonder aandacht brengt weinig voortgang.

Lin voegde eraan toe: En vertrouwen in elkaar maakt het onmogelijk mogelijke mogelijk.

Meester Ji knikte tevreden. Onthoud dit: een brug is meer dan hout en touw. Het is gebouwd op vertrouwen, samenwerking, en begrip. Zo is het ook met groepen. Als je de kracht van verschillen weet te benutten, kun je iedere kloof overbruggen.